Een treinrit van ongeveer 15 uur bracht ons in Aswan. Het verschil met Caïro is immens. Hier is alles veel rustiger. Het verkeer is niet hectisch en het ritme van de mensen hier wordt bepaald door de hitte. Bij onze aankomst was het bijna 40°C! Het echte leven begint maar in de late namiddag als de warmte draaglijker wordt. Wij sliepen in het aftandse maar (voor mij althans) heerlijke hotelletje ‘Abu Schelib’. Magdi, de manager - al is dat een groot woord hier - is een oude vriend van mij en ik kon het niet laten om daar niet terug te keren. Voor de kinderen was het wel even slikken omdat dit niet meer het properste hotel is. De verf bladdert van de muren en al het materieel en sanitair is dringend aan vernieuwing toe. Maar dit moeten ze eens meemaken om te weten hoe goed wij het wel hebben. Het hotelletje ligt in het begin van de souk. Ik vind dit een aanrader omwille van de sfeer die het uitademt. In Aswan was het voor mij ook het terugzien met Ayup, mijn felucca-kapitein waar ik al twee maal mee gevaren had. Het weerzien was hartelijk en riep toch wel wat emoties op. Na die lange en lastige treinrit hebben we niet veel meer gedaan.
We trokken dan maar naar het Isis-hotel om daar gebruik te maken van de zwemfaciliteiten. Zeker als je met tieners reist, is dit meer dan welkom. De dagen dat we in Aswan verbleven, was dit onze vaste plek in de namiddag toen het te heet was. Je kunt ook de Nijl op met een felucca en een bezoekje brengen aan Elephantine Island - thuisbasis voor de Nubiërs - of aan Kitchener's Island - een botanische tuin .
Als ik een toptien moet opmaken van lievelingsbestemmingen hoort Aswan er zeker bij. Het is moeilijk te verklaren want op zich is er niet zoveel maar het is de sfeer die deze plaats uitademt. Het is ook de uitvalsbasis voor Abu Simbel.