Bangladesh


Visser op Hail Haor nabij Sreemongol
Visser op Hail Haor nabij Sreemongol

Bangladesh is een reis die ik uitgewerkt heb voor Joker. De reis ging door van 24/11/2012 - 15/12/2012. We reisden het land rond met 8 personen. We hebben zowat alles gebruikt dat ons kon vervoeren: riskja's, CNG's, trein, bus, boot, minibusje, fietsen, auto..

Onze reis startte in Dhaka, de minst leefbare stad ter wereld, en dat merk je ook. Verkeerschaos, luchtvervuiling, veel te veel mensen,... maar toch moet je hier geweest zijn. Vandaar trokken we dan verder naar het noorden, de grensstreek met India (barooth area). In deze streek leven vooral de Garo, die overwegend christelijk zijn. We trokken van Birishiri nabij Durgapur naar Kalmakanda waar we in een missiepost sliepen, vanuit Kalmakanda doorkruisten we met een boot een van de grootste moerasgebieden van Bangladesh namelijk Tanguar Haor om te eindigen in een Tahirpur, een stadje ergens nergens ver weg van de beschaving waar alleen God het bestaan van kent. Via Sunamganj reisden we dan door naar de theestreek rond Sreemongol. Met een overvolle en hectische treinrit reden we naar Chittagong, thuishaven van de Ship Breaking Yards en startpunt voor verkenning van de Chittagong Hill Tracts waar nog vele 'indegenous people' leven. 


Eind 2013 waren er verkiezingen in Bangladesh en dat liet zich toen al merken door de hartals, geweldadige betogingen van de oppositie. Hiermee moet je rekening houden want tijdens zo'n hartal kom je geen stad in of uit, vandaar dat onze laatste week een beetje in het honderd liep. Maar ja dat is nu eenmaal Bangladesh.

Bangladesh is een arm land maar ik denk dat de overgrote meerderheid van de bevolking eten heeft. Het land is door de moesson en overstromingen zeer vruchtbaar. Het achtergelaten slib zorgt voor zeer vruchtbare gronden die overal gebruikt worden voor het telen van rijst en vele groenten.

Bangladesh moet je off the beaten track bezoeken want dan ervaar je het echte Bangladesh, het Bangladesh van de gewone Bengalen. Een zeer gastvrije bevolking die zeer nieuwsgierig is. Overal waar je komt, komt het ganse dorp naar buiten, zelfs als je gaat eten in een restaurant of wat daar mag voor door gaan, volgen ze je en staan ze met twintig, dertig, veertig man rondom uw tafel ongegeneerd mee te genieten. In het begin is dit soms wat raar maar dat went want ze willen alleen maar vriendelijk zijn en weten vanwaar je komt en vooral wat je hier in godsnaam komt doen. Ga erheen en je ziet direct waarom je naar Bangladesh moet gaan.