Reisverhaal: Felucca tocht - dag 1


Het afscheid van Magdi (Abu Schelib) wekte toch wat emoties los. Het was nu de derde maal en als Mr.William was ik meer dan gast. Wie weet zien we elkaar nog terug want Magdi is niet meer van de jongste. Nog even omkijken en dan het onvermijdelijke 'ma'a salaama Magdi', het ga je goed. Tot nog eens,… insjallah. (Magdi is anno 2012 overleden)

 

De felucca was door Ayup ondertussen klaargemaakt om uit te varen. Samen met zijn twee kompanen Ikrami en Mustapha. We hadden een ganse boot voor ons alleen. Dit moet je zeker doen omdat het veel authentieker is dan met die grote milieuvervuilende Nijlboten. De tocht van Aswan naar Edfu gaat over twee dagen en de felucca is uw hotel. Je doet er alles behalve... daarvoor ga je dan ergens aan wal. We wasten ons in de Nijl. Je leest her en der dat zwemmen in de Nijl af te raden is omwille van de bilharzia maar wij hebben hiervan niks ondervonden. Ook het koken gebeurt op de boot. Ikrami zorgde telkens weer voor een fantastische maaltijd. Bij het ontbijt kregen we zelfs overheerlijke 'Nijl'-pannekoeken.

 

Zeilen met de felucca is relaxen en genieten. Zigzaggend ga je van de ene boord van de Nijl naar de andere. Dit is echt onthaasten en het geeft je tijd om met elkaar te zijn. Syl maakte van de rust gebruik om vriendschapsbandjes te vlechten voor iedereen. Op het einde van onze tocht waren ze een herinnering van de vriendschap die er was gegroeid tussen de kinderen en Ikrami en Mustapha. Ik kreeg er warm van als Lynn zat te schaken met Ikrami en Syl Mustapha leerde bandjes vlechten. En dit ondanks het leeftijdsverschil. Prachtig! Tja, reizen kan zo plezant zijn. Ik denk niet dat je dit gevoel krijgt op die grote Nijlboten. By the way, tijdens onze tocht passeerde ons de oudste nog varende Nijlboot nl. de 'Sudan'.